هنر پرست

همیشه امید داشتم که با عبور از روزهای سخت زندگیم بالاخره به روزهای خوش زندگی خواهم رسید اما الان با سپری شدن زمان زیاد متوجه شدم که امید واهی داشتم و این تفکر سرابی بیش نبود... شاید هیچ وقت بدتر از الان نبودم الان دیگه روحیه مقاومت هم ندارم و بسیار تسلیم شدم تسلیم سرنوشتی که شاید حاصل افکار منفی و انرزی هایی بود که من با نادانی سال های پیش به زندگیم زدم البته بهتره نگم نادانی ... شرایط نامساعد زندگی خانوادگی من باعث تنهایی و غصه ی من شد و کم کم از همه چیز دل بریدم و فقط افکار منفی توی ذهنم شکل گرفت و اینقدر شاخ و برگ پیدا کرد که خودم هم در افکارم غرق شدم... م هنر پرست...